Geceyi karanlıklarda boğmak
Sinsi ve amansız bir yalnızlık bu,
Tedavisi mümkün olmayan bir hastalık gibi. Sessizliği dinliyorum gözlerim kapalı. Kaldırımlardan çıt çıkmıyor. Sadece yarasa çığlıkları ve geceyi yırtan bir ses duyuluyor, ..çok uzaklardan Gözlerimi sımsıkı kapatıyorum. Başım ellerimin arasında. İki kat olmuş, beli bükülmüş yalnızlığımla, Öylece bekliyorum. El yordamı, kaybettiğim huzuru arıyorum. Korkuyorum mumları yakmaya. Usulca perdeyi aralayıp.. sokağı gözlüyorum. Titriyor sokak lambasının dibindeki kedi Bir gölge görüyorum, hafiften yalpalıyor. Belli ki, kendini kaybetmiş sarhoşun teki. Uzaklaşıp gidiyor sessizce.. elinde şişesi. Birden; fırtına çıkıp tüm çöp bidonlarını sürüklüyor Kağıt ve poşet artıkları her yeri kaplıyor Ürperiyorum! Sarılıyorum kendime. Karanlıkta gizlenen tüm gölgeler gibi, Sığınıyorum geceye. Rüzgar camları yalıyor delice Evlerin çatıları havada dans ediyor adeta. Gözleri büyüyor yalnızlığımın, irkiliyorum Sessizliği özlüyorum. Beni rahat bırakın.. Uyumak, sadece uyumak istiyorum Çekil git başımdan ey yalnızlığım...çekil git! Dil-ruba 28 Ocak 2011 |
hemde bıkıp usanmadan