Kimse İnanmasın Ona“Beni ne kadar seviyorsun?” Sözüne karşılık, Kollarımı açar: “Deliyim işte, Dünyalar kadar!” Derdim. Bakmayın siz, Ben ona, kandım, Onu, melek sandım. Kimse inanmasın, Onun gözlerine... Gözleri, En vurucu silahıdır. Kimse muhabbet etmesin, Onunla... Sözleri bal gibidir, Ama yalandır. Öyledir de, İnsan, yine de inanır ona; Ama sakın inanmayın! Yüzüne güler; Önce çok sever, Sevgi dolu gözleriyle; Sonra, İnsanı, kuyusuna çeker. Onun öptüğü yerlere, Kızıyorum şimdi... Tuttuğu bu ellere, İşkence ediyorum. Kimse inanmasın ona, Kimse sevmesin onu... Giderken, Acı bir zehir bırakıyor. İnanmasın kimse, O yâre... Çünkü inananlar ona, Ölmek istiyor! |
Acı bir zehir bırakıyor.
İnanmasın kimse,
O yâre...
Çünkü inananlar ona,
Ölmek istiyor!
Tebrik ediyorum. Çok güzel bir şiirdi.
Saygı ve selamlarımla.