okşanmaz rüzgarın saçları
çiğdem tutan ellerine dokunulmaz
gözleri yağmur sever dudaklarıysa gece
kapanılmaz ayaklarına hiç bir mevsimde
suskunluğunu
sadece Afrika akasyaları bozar
şuh bir sesle söyler şarkısını
söyler de
her sevişme sonrası
nehirlerin en deli yerinde arınır tutkularından

kuşların çoğaldığı
mistik bir kenttir özlemini çektiği yer
yüz sürüp dağlara
coşar ırmaklarla bir
bu yüzden kanat çırpar
teninde durağansız esişi
karışıp teninin terine
damla damla çoğalır bende
karşı konulmaz o kanat sesleri

şimdi sen soyunup kibirinden
biraz rüzgara benzesen
bezensen mevsim mevsim esintilerle
ilkbaharlar döl tutsa yüreğinde
yurt biz olsak akasyalara

salıncaklar kurup
bir kıtadan bir kıtaya
cennete dua cehenneme sual olurken
harcayıp gençliğimizi yeni baştan
ve kırpmadan gözümüzü
dalsak hayatın içine

kırılan kırılsın
dökülen dökülsün misali
rüzgarın okşanmayan saçlarında
karanlığı hırsından çatlatan
en uzun günde
rüzgarı
avuçlarında çoğaltan fırtına olsak