Eskiden...
Çocukken,coşkusuyla yeni bir günün:
Sızardım hemencecik yatağıma. Ne var ki şimdi, o hayat yükünün, Konak gibi yapışmasından korktuğum için: O incecik omuzlarıma, Sızıyorum hemencecik yatağıma. Çünkü; O zaman sıyrılıyorum gerçeklerden,kinden,nefretten... Ve hiç birşey olmuyor yanımda Misketlerimden ve elma şekerden başka... Ve o zaman hissediyorum damarlarımda, Beni geçmişe bağlayan bir neden. Geçmişi çocukluk hatıralarımda, Daha dünmüş gibi hatırlarken... |