“ YAKARIM ”
Cürmümü biliyorum, ateş olsam ne yazar
Gücüm kendime yeter, ben canımı yakarım Hayat dediğimiz yol, mevtana doğru uzar Ardımda bıraktğım, her anımı yakarım Söz sükuta dönüşür, dil lal olur karşında Kainat yasta kalır, tufan kopar çarşında Hedefin izi varsa, namludaki kurşunda Kıskacında kaldığım, dört yanımı yakarım Dayanmalı bu yürek, müptelasıdır cebrin İrtihal olmuş beden, eşiğindedir kabrin Kahırdan çatlamayan, hangi taşıdır sabrın Geçmişi geleceği, bu günümü yakarım Suskunluk halef oldu, çığlıkların yerine İsyan düşmez lisana, kıyar kendi serine Mukaddes duygularda, inerek en derine Varlığıma hükmeden, sen yönümü yakarım Pervaneyim hayatın, ışığına dönmüşüm Çile yağmurlarının, sularıyla sönmüşüm Kaderin sahnesinde, bir perdeye konmuşum Pervasızca yarını, hem dünümü yakarım Meltem Çiloğlu München 25.01.2011 |