SANA AZALIYORUM
şimdi hangi köşesinde dursam
senli bir yola çıkıyor ömrüm her geçen gün biraz daha daralıyor bu şehir hangi sokağına girsem yokluğunun acısı yokluğuna aldırmıyorum artık durmadan sana azalıyorum... artık çığlık atmıyorum kokunsuz bir gecenin ortasında kaldığımdan bu yana hüzünler büyütüyorum gözlerimde hani utanmasam oturup ağlayacağım da öyle işte... tam şurama bir sancı gelip duruyor ellerime bu sevdayı tutuşturduğun günden beri durmadan sana azalıyorum yokluğun kadardı varlığın oysa oysa bir düşe batıp çıkıyordum biraz nefes almalıyım tut ellerimden... sevdiğim sevemediğim sensizliğine daha kaç vakit dayanırım... yokluğuna inat şiirler söylüyorum her gece yokluğun kadar çoğaltıp bu sevdayı durmadan sana azalıyorum aslında sevda dediğin gözlerine adanmış bir dilekti şimdi... gözlerine sürgün bir şehrin hangi köşesine dursam senli bir yolda tükeniyor ömrüm durmadan sana azalıyorum... hadi... gel... FATİH ŞAHİN IŞIK ŞAHBEYİT |