pürmelal şiirlerden atıyorum kendimi
med-cezir zamanı,
aynı yüz değil miydi?
harcım değilken adına şiirler yazmak
aramızda yüz yıllık zaman,
aramızda yüz yıllık aşk
harcım değil seni unutmak..

kıvılcımlardan özgürsün
kıvılcımlardan yakar,ay ışığı görünürsün
senden uzakta,
hayallerin bir mevsim yakınlığında beklemelerim
özlemi kucaklamak gibi
avuçlarında secde etmeyi bekler gibi
alnımı yüzünde, evler halinde görürsün


bu kentin en sakin sokağından başlıyorum seni sevmeye
noksan hayallerimden büyütüyorum çocukluk gözlerini
ve oyun oynar gibi saklanıyorum en ücra köşelere
gümüşlü alnından bir göz damlası ıslaklık düşüyor payıma
tüm nadir yağan yağmurlara inat
nezih bir kente bu yakışır diyorum
sen ve ben..
ağzı açık kalan sevdaya muhtelif
olabildiğince laleler,
olabildiğince mor güller
aynı yüzde kabul ediyoruz o doğmamış bahçeleri
rengi açılan koyu sevda demetleri..


şimdi söyle çocuk
adına kaç şiir yazsam utanır kelimelerim
bende bulduğun öykülerinden,
sende bulduklarım kadar gerçeksin