Nevruzdur bu gelip geçer,
İyi günlerin olmasını seçer.
İnsan kutlamayı sever,
Destan gibi dilden dile gezer.

Yemyeşil görünür yerler,
Yağmur yağar akar seller.
Nevruzun gür ateşi,
Çok güzeldir iyi derler.

Yüksek bir tepede,
Uzak bir yerde;
Duman çıkar dağlarda,
Yeşillik çıkar ovalarda.

Toplanmışlar halay çeker,
Oynuyorlar teker teker.
Şarkılar söyleyip ekler,
Nevruzun kutlanışında.

Milli kültür hep gelecek,
Bir gün sonra geçecek;
Halkımız eğlenecek,
Nevruzun sayesinde.

Yerdeki karlar deliniyor,
Bütün dünya seviniyor;
Mutlulukla geçiliyor,
Nevruzun heyecanı.

Nevruz benim baş tacım,
Bahardaki ağacım.
Eğlenmekse amacım,
Dünyaya renk katacağım.

Yüce dağın ardından,
Duman çıkar yayladan,
Sesler gelir çağlardan,
Yöremizi kutlarken.

Ayrımcılık yapmadan,
Farklı şekle sokmadan;
Kardeşliğin simgesini,
Nevruzda belirtelim.

Soğuk günlere güle güle!
Güneşli günlere merhaba!
İlk güneşli günleri,
Kutlayarak eğlenelim.

Baktım ki etrafıma,
Bir de sağ tarafıma.
Yükselir siyah duman,
Açılır çayır çimen.

Geçmişten geleceğine,
Kar çiçeklerin solacağına,
İyi bir dünya olacağına,
El ele tutuşarak söyler.

Nevruz deyince aklıma,
İki çift bir salkıma,
Mutlulukla halkıma,
Nevruzu anlatıyorum:

-Diyorum ki beraberlik,
İstiyorum kardeşlik.
Bizim eserimiz olsun,
Güzellik ve mutluluk dolsun.

Haydi uzat elini,
O ateşli selini,
Nevruzdaki sesini,
Haykırarak söyle şimdi!

Yine bahar oldu, açıldı güller.
Figanlarla başladı yine bülbüller.
Güzel bir hal alıp açtı sümbüller,
Nevruzun gür olduğu zamandır.

NEVRUZU HER ZAMAN KARDEŞLİK PAHASINA KUTLAYALIM.


Sedef BÜLBÜL
VAN/Çaldıran Hafsa Hatun Kız Yatılı İlköğretim Bölge Okulu
8/A sınıfı öğrencisi