Çok Şeyler Kaldı İçimde
Bir şeyler, çok şeyler kaldı içimde
Birikti sustuklarım, doldu doldu doldu Birikti kaldı içimin son damlasına Durmadı geldi öyle ki boğazımın sınırına Öyle bir haykırasım var ki orada Sövsem mi sevsem mi bilmiyorum! Şişeler piramit olmuş, yığılmış yana Yığılan bedenimin yanında ne ki… Kadehler değil beni sarhoş eden gözlerin Gel otur karşıma iç demiyorum… Son kez gel yanıma bak bana Tut elimi son kez sarıl durma Teninin sıcaklığını hissedeyim az da olsa… Yüklendi omuzlarıma ne varsa bu dünyada Kalmadı eser eski halimden birazcık olsa da İçimde birikenler patlasa Döver miyim elleri cebinde yoldan geçen adamı Söver miyim beni bulana, karşıda durana Ya da indirsem mi camları Vursam mı assam mı kendimi Sıksam mı kafama… Mey değil beni sarhoş eden sözlerin Yakmışken cigarayı serinliğe karşı Çalarken en güzel şarkılar Kalkıyor kadehler susuyor hâlâ bu dudaklar… Burası Agora Meyhanesi değil ki Hayatın ta kendisi! Burada yaşadı aşkların en acılısı, en kederlisi Ne saki çare buldu tüketti derdi Ne başka biri… Cama vuran her damla yaş Seni hatırlatıyor, sana ağlatıyor… Bu akşam hayallerimi meze yapıp İçiyorum, içiyor, içiyorum! Bu gece takıldı boğazıma Ne varsa söylenecek hayata Ne varsa edilecek sitem dört bir yana Hepsi yine sende kaldı, kaldı hepsi sana! Ne şarkılar ne mısralar derman yarama Kaybolmuşum hayatın karanlıklarında beni hiç arama Ne dumandan ne meyden hayır var ama Düştüm bir hallere memleket de uyumasın sen de uyuma! Teselli değil artık o cümle: “Aldırma gönül aldırma!” El başlamış düğün bayram benim neyime Herkes güler geçer görseler garip halime Dokunmadı başka el senden gayrı bu tenime İçerim durmadan içerim, ağlarım halime… Senden emanet yaralı düşler Koynuma zindan gecelerde Senden emanet ki sensizlik, senden öte Şimdi yoksun ya, ben hiç sensiz kalmadım ki Senden sonra … Güneş doğunca boynum bükülür Dalarım ufuklara gönlüm sıkılır… Bana bir tek senden geriye hayalin kalır, Ne güler bu göz, ne de açılır bu ağız Ağlayarak kalır, bu masaya yığılır… Sen ordasın aslında ben ise burada, Diğer insanlar hayatın tamamen dışında… Ama nedense sövesim var onlara Acımı acıları yapmak onların da… Çok şeyler kaldı içimde, çıkmadı da, Patlarsa bir gün onlar da patlar da, Ne cam kalır ne çerçeve ne insan ortada… En son toprak alır beni yanına, en fazla… |
Kalmadı eser eski halimden birazcık olsa da
İçimde birikenler patlasa
Döver miyim elleri cebinde yoldan geçen adamı
Söver miyim beni bulana, karşıda durana
Ya da indirsem mi camları
Vursam mı assam mı kendimi
Sıksam mı kafama…
Hüzün dolu, duygu dolu bir şiir olmuş. Kutlarım sizi. Ancak kafa sıkma işi benim canımı sıktı. Yaşam tüm olumsuzluklarına karşın yaşamaya değer çünkü. Akılmda şöyle dizeler geldi: Yaşam güzel olsaydı,
Doğarken ağlamazdık.
Çok ta kötü olsaydı,
Ölürken üzülmezdik.
Haddimi aştıysam çok özür dilerim.