DOKUNSAN YÜREĞİNE ! TİR TİR ZAMAN !
Önce bir volkan gibi
Lavlar akıverdi gönlümüze Her kesin dilinde Aşk meşk sözler dolu Gönül kalemimden o anda Şu sözler dökülüverdi ! Mutsuzluk soğuğundan Tir tir titreğen Yeşil çimenlerini soldurmuş Baharın Yalnızlığın iz sürümlerine Koşan gönlül Tazeliği koparılmışcasına Taze filiz gibi İçine düşmüş kimsesizligin Soğuk ayazı Yanlız bir adam Sokağın başında tir tir Umursuzlara umarcasına Gizlemiş kendini Karanlığın feryadında yanlız Tükenir sigarası Bir islenmiş sokak lambası gibi Ay ışığında Buğulu bakışlarından dökülücek Yağmur damlası Dokunsam yüreğine Bardaktan boşanır gibi Uyanmamacasına uykuya Bırakmış hayatı Dört mevsimi bir perdede dökülüyor Zaman tek kalem Unutmuş unutmuşluğunu bile Yoklukta yaşam Ve yanlız bir adam sokağın başında Tir tir zaman Düşe düşmüş sevdasına yangın Buğulu camlara resmedilmiş gibi Sürgün veriyor içinde yıpranmış umutlar Hayali kaç fersah öteye giderki Bir siğara ateşinde ısındığında vakit Hangi talih kördü görmedi beni dercesine İsyansız gönül sipererine düşmüş Binlerce kurşun yemiş gibi Kaybolmuş yok olmuş zamana düşmüş Tir tir Yalnız bir adam ! Vurulmuş hep o sol yanından ! |