ÖLÜME BEŞ KALA..
hiç olmamış, hiç yaşanmamış, ben daha"ben" olmadan önce varolduğuna inandığım bir ana gitsem...
kendimi bulduğum ya da kendimi kaybettiğim... sevmelerimin hesabını vermediğim, ağlamalarımın, gülmelerimin sorgulanmadığı.... öyle büyük acısa ki içim, bu acı korkutsa beni... burun buruna gelsem ölümle ve o kazansabu defa! kapatsam gözlerimi... gelir misin rüyalarıma, yıkılmaz bir dağ misali? durur musun karşımda dimdik? ben, cesaret edebilir miyim varlığına? gelsen... ve bitse içimin sızısı... içine baktığımda korktuğum ama aynı zamanda sığındığım, limanım.. gözlerin son kez değer mi gözlerime, ölüme beş kala?... 03.01.09 22.28 |