Kaybettim seni...
Bıraktınmı üşümeyi ellerinden
Artık soguk yakmıyormu canını Islatmıyormu, yağmur gözlerini Kirpiklerin kırpışmıyormu Konuşmuyormu dilin Yoksa unuttunmu hatıraları Anmaya yokmu meylin Bittimi cesaretin Emeğin. Unuttunmu yoksa, kekik kokusunu Ya çayın Hadi güdelim, zamanları Mehtaplı geceler, çınlatsın odaları El öpenler yapışsın tavanlarımıza Sarmaşıklar yeniden çiçek açsın Yeniden dirilsin, ölü zamanlar Yaşamak sırası gelsin İkimiz için Ey sevdiğim... ... Hep seni anıyor, şiirlerim Her mısra, seni yazıyor Belki’lere, takılıyor kalemim Sitemli kahırlarımla düşlerken seni Kahrederken hayata kadere yaşama Her durakta seni arar, özlemim Can bulur, bende gözlerin Sen, görmüyorsun ... Öyle bir sen varki bende, ziyade Öfke nedir bilmeyen Aşk misali. Sevişirken tutkukarın savaşında Saklambaç oyunlarıydı, alışkanlığımız Sevdamız desem, çelik çomak Barışırken ellerimiz Nasıl tutuşmuştu, dizlerimiz Ve hiç degişmeyen, emsaline sebep Yaşamak sırası bitti Umutlar gibi. Kaybettim seni Ey sevdiğim |
İkinci kez okumaktan kendini alamıyor insan..
Kalemin var olsun..
Uludağdan yuvarlansın umutların;
Büyüye büyüye insin çekirgeden aşağı,
Altıparmaklara kadar..