CevfI. Pas tutan demirler gibi eriyor içten içe tanrının bir küçük yamağı çıkaramıyor kendini kursağından. Altı üstü şu tahtadan köpeğimin kırk yamadan kırk kat öteye geçip de mezarımı deşelemesi kadar çaresiz. ve Aşk denilen bir piçin kanıyla ıslatılmış urganımız dilimizdeki ilahilere kanatlarının kesildiğini zanneden şu fedai kadar sessiz. II. hırçın bir kadehi içimizdeki suskunluğa boşalttığımız zamanlar üç beş kıçı kırık dalga misali dönüp dolaşıp koca bir denizde kendimizden öteye geçemediğimiz için hayatın alnına bir çizik atmışsak hepsi ama hepsi Dartanyan ! tanrıya da dediğimiz gibi insan olma hevesi herkes için bir başka… |