İSİMSİZ...
İSİMSİZ...
Gizli bir muammadır hayatın öteki yüzü Bilinmez insanın ne olacak hali ehvali Sıcak bir bakışın insanın yandığı yeri Tatlı bir tebesüme benzer bıraktığı izi Yanarsın gecenin zifiri karanlıklarında Yanarsında alev çıkmaz dumansız bitersin Yanan yüreğinin sancısı bedenin çekerken Hüzünlü bir tebessüm sarı verir yüzünü Düşersin dipsiz bir kuyuya karanlık örter seni Aydınlıktan ırak kalırsın Tutunmak istersin bir dala Bir sesin sana seslenişini istersin Kuyu kör sen sağır karanlık acımasız olur Bitersin yavaş, yavaş kendi kendine Tutunduğun son nefesinin olduğunu anlarsın Oysa yaşam oysa kader böyle olmamalıydı Onlar koşarken karanlıktan aydınlığa Sen dipsiz bir kuyuda mahsur kalmamalıydın Dünya zaten dar olmuş benliğine Ölüm kapıyı çalmak üzere kefeninin hazırla benliğine Bir yudum su olur yaşam Gözlerinin önünden gelip akar Ve bir yudum suyun bittiği yerde Mükafatın yatar ya cennet ya da cehennem Ben umutlara yelken açtım Dipsiz kuyuların baharında Sığınacak liman yalan Gideceğim rotam yalan Varacağım tek nokta ölüm gerisi yalan...! |
Saygılarımla kutlarım sizi.....