kıçı açıkta
oturdu, kıçı açıkta
alaturka bir tuvaletin mermer taşına. parmakları kenetli, başındaki kepin siperi avuçlarında. düşündü,düşündü,düşündü... boşluk ne kadar ağırdı havada. ve daha ne kadar ağırlaşabilirdi acaba? sonra dizlerinin uyuştuğunu, ayaklarının karıncalandığını hissetti. kalktığında başı dönüyordu. |