Ö Z L E Y İ Ş
saçlarının kokusuydu baharda güller
gözlerin Leylâ gözlerin bakışlarıma tuzak yüreğim hasret denizine attığın bir parça sünger âh Leylâ vuslat ne kadar uzak susuzluğumu gidermez ipildeyen yağmur dağlar anlamaz beni denizler boğmaz beklediğim sensin ey oysa hayalin bile mağrur bir sevdan alır beni Leylâ ateşler yakmaz hasretin bir bulutun saçlarını çözüşüdür gözlerimde karanlığın gölgesi düşer de aydınlığa bir serçe uykusu ödünç alıp sensiz gecelerimde doğuşunu beklerim çölün güneşi Leylâ sıcacık ürpertir içimi gözlerinin meltemi şimdi zaman sensizlik sonrası biliyorum kendini ele veren bir yalan gibi gidiyorum mataramda kum |