kalbimi bıraktım
söküldüm ağaçlar gibi yerimden
ne ağladım ne yandım yeni güne yine senle uyandım vazgeçmedim senli kederimden koydun ya beni en karanlığa en derine kalbimi bıraktım kuş seslerine paramparçayım ancak gözlerin lehimler ellerin toplar kırılan yüzümü sıralar kirpiklerin devrik sözümü yazılmamış şiirler betimler koymadın ya beni uzun saçlarına kalbimi bıraktım dağ yamaçlarına şarkılar alır desem yalan alnımdaki ateşi tuzlanıyor günden güne içimdeki deniz kıyıyla hasret çekmek yönüyle tam kardeşiz bir volkan yeri olmalı yokluğunun eşi koymadın ya beni gerçek zamanlarına kalbimi bıraktım şiir limanlarına |