sen yokken
beşiktaş sahillerinde kırık dökük bir kayığım ben,
balıklara inat yüzüyorum kıyılarında... rüzgarla dertleşip, balıkçılarla uyuyorum. olmayışına yanıyorum ellerinin; ve usulca seğiriyor gözlerim, gelişini hayal ediyor; umutla bekliyorum istanbul’un bir köşesinde! taksimde köşe başı bir büfeyim ben, ne gelen var ne giden... kalabalıklar içinde yalnızlık oyunlarıyla geçiştiriyorum zamanı, sensizliğe üzülüp; yokluğunla savaşıyorum. ve umutla açıyorum her sabah; akşam kapattığım kapının kilidini.... sultanahmette köfteciyim ben, yada beykozda bir çay bahçesi. istanbul’un neresi, ya da nesi olursam olayım sensiz hiçbirşeyim aslında! sonbaharda düşen bir yaprağım ben, beyoğlunun arka sokaklarında ; yanımda yokken sen... |
Şimdi yüreğine sağlık allj.