Boş ver öbür âlemi, sen yetin bu âlemle,
Neden duruyorsun ki, yap aşikâr bir hamle,
Zihninden çıkmasın hiç, şu çok manidar cümle,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz!

Atı alan çoktan ÜSKÜDAR’I geçiyor ya!
İşini uyduranlar NİĞDE’YE boyluyor ya!
Hortumcunun gözü şu meselde oluyor ya!
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz!

Seni, inandı seçti; toyca gariban sefil,
Sayesinde oldun ki, pek oturaklı vekil,
Her türlü çıkarına, zira en emin kefil,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz!

Payını yorganına göre uzatır çünkü
Yok, geleceğine dair içinde bir ürkü,
Söylenir hep ağzında; şu çok garanti türkü,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz!

Akçe kara gün için, unutma ha bu sözü!
Nasıl dayansın canım, buna tahammülsüzü,
Ayıramaz bir türlü onda hep iki gözü,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz!

Ezil kalbim olana, durma ha bre de ezil,
Ket koyma çıkarına, ulan yolundan çekil,
Ondan yana oluyor çünkü şu canım remil,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz!

Olan garibe olur, onun ki mühim değil,
Sen durma yaşamınca, her denen söze eğil,
O’nun gözü hep onda, helale akmaz meyil,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz?

CEMİL; neler, neler var; yazmak ile de bitmez,
Yapılanlar aşikâr, gözüm önünden gitmez,
Götür kardeşim götür, miri yemekle bitmez,
Apar hortumcu apar, hazine hiç de bitmez,
Devletin malı deniz, yemeyen ise domuz?

KÜÇÜK OZAN(CML DMR)KEPSUT 28.12.2010
VATAN ve ASİLER’den.
LÜGATÇE:
PAY: Ayak.
MİRİ: Devlet hazinesi.
Akçe: Para.
APARMAK: Alıp götürmek.