DOĞDUĞUM KÖYÜM
Ben de doğdum büyüdüm kerpiç bir evde,
Anam sallar, uyuturdu tahta beşikte. Büyüdüm, yürüdüm tozlu yerlerde, Tozunu özlediğim, doğduğum köyüm! Koyun, kuzu melerdi bizim ellerde, Çocuk olduk oynadık türkü dillerde. Yağmur yağınca akıp giden sellerde, Islanmayı özlediğim, doğduğum köyüm! Nice vakit geçirdik, ulu dağlarda, Çiçekler açardı uçsuz kırlarda. Biraz peynir ekmek vardı torbamda, Ekmeğini özlediğim, doğduğum köyüm! Bahar gelip her yer yeşil olunca, Açardı kırlarda binlerce gonca, Uzanırdım kırlara boylu boyunca, Kırlarını özlediğim doğduğum köyüm! Akşam olup da hava karardığında, Yatağıma şöyle bir uzandığımda, Seher vakti uykudan uyandığımda, Görmeyi özlediğim, doğduğum köyüm! Sabah olup da güneş ağardığında, Yatağımdan kalkıp da uyandığımda, Soğuk soğuk akan köy pınarında, Suyunu özlediğim, doğduğum köyüm! Her sabah bir başka doğardı güneş, Ekmeği paylaşırdık, biz yedi kardeş. Bacamız tüterdi sömezdi ateş, Ocağını özlediğim doğduğum köyüm! Köyümü süslüyor gürgen ile meşe, Çıktık gurbet ele kalmadı neşe. Gurbet elde hasretlik düştü ya bize, Kokusunu özlediğim, doğduğum köyüm! Sami ASLAN(İstanbul, 01.06.2006) Mevsim Gibi,Adlı şiir Kitabından |