Hani ıssız gecelerde yukarıya bakarsın ya.
Ne görür insan neler düşünür o an.
O kadar yakındır ki sanki ulaşılacak zaman.
İnsanoğlu çözdü ulaştı kalplerde inan.
Bende ulaşabilir miyim?
O yıldızları yakalayabilir miyim?
Diye düşünürken.
Kim arar kim sorar ne yakaladığımı kim bilir.
Ben ne yakaladığımı bilmiyorum ki.
İster istemez solumu elimle tutmaya çalışıyorum.
Solumda bir ağrı var elimle dokunuyorum.
Hadi bırak diyorum.
Ama ağrı bensiz ben ağrısız olmuyorum.
Biliyorum kimse duymasın belime vuruyor kalleşçe.
Arkadan vuruyor.
Hani yüz yüze gelsek korkmam.
Bir gün gelecek beni de bitirecek.
Aynı sevgi yumağı büyük bir dünya gibi ağrı.
Taşımak bir o kadar zor.
O beni esir alıyor ben yaşantıyı.
Kim kazanacak dersiniz.
Benim kazanmam mümkün mü?
O yerleşmiş bir kere kalleşçe vuruyor.
Arkadan vuruyor.
Gökyüzüne bakıyorum.
Acısını hissediyorum.
Solum ağrıyor.
Sorana Belim boynum diyorum
Arkadan vuranı görmek istiyorum.
Yinede sızlanmıyorum.
Arkadan vuruyor.
Acısıyla ben buradayım diyor.
Ya arkadan vurup kaçanlar.
Ben buradayım demeyenler.
Gökyüzü şahit.
Ben görüneni acı vereni sevdim.
Hiç olmaz ise kendini belli ediyor.
Ya kalleşçe sinsice acı veren.
Ben solumu tutuyorum.
Solumda bir ağrı var. Gökyüzünde yıldızlar.
Bu sema altında zorla yaşıyorum.
Yıldızlarda olmasa görünen o ışıklar olmasa.
Acım dinmeyecek.
Rahatım çünkü o ışıklar var.
O ışıklar GÖKYÜZÜNDE söndüğünde,
İşte yenildim diyeceğim.
Arkadan vuranı göremeyeceğim.
O beni görüyor ya;
Ben onun mutluluğun içerisindeyim.
Mehmet Acet
Yaşamdan Esintiler adlı kitabımda yayınlanmıştır.