Sus/mak bazen iyi gelir tüm yaralara. haykırmak istediğim onca şey vardır acı hüzün hep içine susar .. bir gün dönümü arefesinde şişmiş göz çukurlarıyla sabahı kuçaklarız . kimse bilmez bizden başka gecenin ağrılı sancısını kimse görmez kan çanağı gözlerin acısını , kimse bilmez hıçkırıklar içinde kaç saat gözyaşımızı yudumladığımız ,


Olan olmuştur , alan almış satan satmıştır mutluluğu , bir söz dizilime gark olur tüm hayaller '' acıyı unut'' Unut acıyı dilde tüy biter bunu kendimize söylemekten..

Ama kimse bilmez yutkunamadığımız onca birşeylerin olduğunu. kimse bizim dilden konuşamaz o an kimse çözemez labirentler içinde kaybolduğumuz haritanın yolunu.

bir çıkış bir ışık aranır nafile sönmüş tüm umutlar karanlığa gömer bizi ... karanlık odanın duvarlarına atılan yumruğun hesabını bile tutamayız. duvarda geçmek bilmeyen saatin tembelliği karabasan gibi çöker üzerimize

hiç kimse bilmez

hiç kimse duymaz

hiç kimse bu denli acıyı yaşayamaz

O an kayıp gitmek istersin bir yıldız misali bilmediğin bir şehrin ucube izbe köşelerinde alırsın soluğu , kaçmak nedenli doğrudur. aklımızıda peşimizde sürükleyip götürürüz.

Vazgeçmeli bunca hoyrat düşünceden
vazgeçmeli hayat bunca yormaktan
ve vazgeçmeli gelmeyecek umudu beklemekten


Biliyor musun şaire kulağıma gelen fonun tınısında şiirinde eklenince kaç kez ah çektiğimi...

kimse bilmez , bilemez


Ben en iyisi bana yakışanı yapayım ... satır aralarında kaybolan benliğini yalnızlığın perdeleri ile aralayıp usulca

sus pus olup gideyim...


Gece gece acıtan cümleler ....

Şiirin özü idi ...




YALNIZLIK ABİDESİ tarafından 1/13/2011 2:10:26 AM zamanında düzenlenmiştir.

Kimbilir bazen yaşadığımız gün bize ait olmayabilir.
Bir insanın iç çelişkisini güzel şiirleşitrmişiniz,yüreğinize sağlık.