KIZIL KIYAMETTEN ÖNCE
Varlığım sarsılır sensizliğin nöbetinde,
denizler deryalar seni bana geri getirmez, canımı yakan ağıt duyulmayan feryatsın sen, hangi yöne feryat etsem sen sen diye sesime ses veren sen değil yine sensizlik... Nasıl bir özlem ki sana duyulan, maviliğinden sıyrılıp siyaha dönen, ertelenmiş ötelenmiş takvimler saatler, nedir bu ihtimallerde bile yer yok vuslata, tükendi sabır tükendi mecal fani bedende... Kızıl kıyametten önce inzivaya çekilmiş bir ruh çaresizlik,seni haybeden beklemek, umutsuzluğun içinde yaşam savaşı veren umut, sana sesleniyorum yeşer yeşerebildiğin kadar, ve doğacak güneş vuslatın habercisi şahidi olsun... Aşkın Mavisi |
selamlarımla