Hayal gibi sanki geçti yıllar
Yılların aldığı mutluluklar
Yılların açtığı yaralar
Kaç kez açıldı ve kanadılar...
Neler yaşadı bu yürek
Neler gördü bu gözler,
Zaman ilaçtır dediler,
Zamanla unutuldu eskiler.
Zaman geçmiş gidiyor
Ömür hergün tükeniyor
Gidenler geri dönmüyor
Yol er geç bi yerlerde bitiyor.


..aynaya yazılacak kadar ve kendinizi izlerken bu güzel şiirinizi okuyacak kadar imgenizin harika eseriydi. Yüreğinize sağlık. Saygılarımla.

tebrikler diyorum güzel dizeleri yazan yüreğe sağlık
her dem selam sevgi dua ile...

Ölenler bir daha doğmak ister mi ölmek için?
Varolupta ölmek için ne suç işledik?
Rüya bütün çektiğimiz güya!...
Ama belki de günahlarımızı yeryüzünde ödediğimiz için bütün bunları çekiyoruz...
Hayat, zaman, ölüm ve ölümden sonrası için; gerçek...tende
ruhumu olmadık düşünceler emiyor bu aralar...
Zama adlı şiirinizle bana Tanrı'ya İnce Bir Sitem
başlıklı seri yazımın 4. serisini hatırlattınız:
Eğer bir gün düşüncelerimin kaçışıp duran ruhum için çıkaracağı
benim de inanarak bazen de aldanarak dinnleyeceğim bir ezgi ile
istediğimi yapabileceğim bir sezgi düşüverirse yüreğime;
sonunda dünya hayatının bittiğini,
tüm yaşanmışlıkların yaşanıp gittiğini
ve herşeyin aslında bir rüya olduğunu anlayacağım.
İnsanlığımızı,duygularımızı,hayatımızı ve bizi
bütün gün büsbütün yiyen zamanı; sonsuzluğun yuttuğunu,
zamanında dünya hayatımızdaki gücüyle kendini avuttuğunu
ama bir gün mutlaka ölümle yeniden doğacağımızı unuttuğunu
ve bütün acıların sonsuzluğa doğru kayıp gittiğini
sonra Tanrı’nın bizler için acı mı mutlu mu olduğu
belli olmayan sonumuzu aslında isteyebileceğimizden
ve düşleyebileceğimizden bile daha güzel bir şekilde
hazırladığını anlayacağım ve uzun dünya uykumdan uyanacağım.
Uyandığımda da iyi geçirilmiş bir ömrün bir rüya,
kötü geçirilmiş bir ömrün bir kabus,ölümün ise
üstümüze çöken bir karabasandan farksız olduğunu anlayacağım.