KAHIR HIRKASIHasret pınarına varıp oturdum Suları kurumuş içemiyorum Alıp dertlerimi yere yatırdım Yine de onlardan geçemiyorum Yıktı bentlerini yürek deresi Kaybolan yılların dindi çaresi Ah bu ömür denen bir toz paresi Aynada yüzümden kaçamıyorum Gün be gün çileden bıktım usandım Uzayan yolların sonu var sandım Yandıkça tutuştum dumansız yandım Hüzün diyarından göçemiyorum Ne güldü bu bahtım ne de barıştım Lal oldu dillerim sele karıştım Hüzün tarlasında dertle yarıştım Kedere bir kefen biçemiyorum Kahır hırkasını giydiğim anda Sanki can çekildi can içre canda Ya Rabbi yardım et ulu divânda Yoksa yollarımı seçemiyorum Âsûde diyor ki yaşanmıyor dün Gelir mi gelmez mi beklediğin gün Param parça ruhum kalmadı bütün Kırıldı kanadım uçamıyorum Fatma Pınarbaşı 05/01/2011 |
Giyenler şaşırır gittiği yolu
Her bedene uymaz kısadır kolu
Giydim yakasını açamıyorum
Her mısrası her kıtası hüzününle dolu olan şiirinizi beğeniyle okudum. İnşallah hüzünler şiirlerde kalır. tebrikler. Selamlar değerli hemşehrim.