şu dağlar ne yücedir sevgilim
kayalara tutunan ağaçlarda öyle
ve yalnız dolaşan ceylanlar yiğit
kablumbağalar sabırlı.
yalnız benim güçsüz olan
yalnız benim korkak
karınca bile değilim
bir sinek bile değilim sensiz
bir hiçim anlıyor musun?
birgün çıkacağım dağlara
en sarp kayalara tırmanacağım
tırnaklarımla tutuna tutuna
ve kanata kanata ellerimi
vardığımda en yükseğine zirvenin
adını haykıracağım senin!
ve bulutlara uzatacağım ellerimi
ve güneşe bakacağım gözlerimi kırpmadan
ve güneşin gözleri kamaşacak
kapatacak göz kapaklarını
ve sen
güneşi gözlerimde bulacaksın...

bir seni severim canım,bir de annemi
ve birde Beşiktaş’ın kartalını.
kartallar niçin yüksekte uçar bilir misin?
niçin öyle sert bakar resimlerde
yuvaları sarp kayalıklardadır
niçin?
çünkü insan denen yaratık
insan denen kutsal yaratık
birtek oraları bozamadı...
o dağlar ki boyun eğmez
o dağlar ki şevkatli
ve o dağlar ki hayvanları insandan
şeytansı insandan koruyan savaşcı.
birgün çıkacağım dağlara
ve dağlarla birlik olup savaşacağım
bir de sen gel yanıma ne olur
annemle birlikte,anlıyor musun?....

Yüksel KARİP