KALKAN KULLANMADIMHep bir korkuyla baktım yaşamın penceresinden… Perdeler arkası kapalı bir kapıydı yüzüme kapanan Ne geçmişime nefes verdim ne gelecekle savaş için kalkan kullandım… Hep korkuyla baktım gözlerine kaçışlarım bundandır boğulma korkusu Yüzmenin ne demek olduğunu unutturuyordu Her kulaç atışımda sana hep seni yaşadım… Korkuyla bir gün doğmayacak olan güneşi görmenin ne anlama geldiğini… Ve görmediğinde yaşamın kıyısında senin için puslu demir atanı… İşte o zaman anlarsın korkuların anlamsız olmadığını… Hep korkuyla içtim dudaklarını yıllanmış şarap tadında Bir ürperti belirir ruhumda. |