Yine...’Akşam, yine akşam...’ demiş bir zamanlar şair, Ben de yine öğlen diyorum ve ezanı dinliyorum, Zaman hızla akıyor ama aslında geçen o değildir, Diyorum ve hayatımın geçen günlerine bakıyorum... Şimdi öğlen vakti, namaz beni bekliyor, gidiyorum, Az sonra ikindi ve akşam, yatsıyı hiç düşünmüyorum, Sabah namazlarında bir başka dünyaya açılıyor sanki, Gözlerim karanlığın derinliklerini ayırt edemiyor gibi... Felsefe... halkımızın ayrılmaz bir parçasıdır gibidir, Hiçbir sanat ve düşünce tarzı bizden uzak değildir, Ben de içlerinden birine dalsam, az gitsem uz gitsem, Başladığım noktaya geldiğimi görmeden değişsem... Değişiklik..., bu bize uzak bize yakın bir kelimedir, Genlerimizde vardır, olduğumuz yerde bekleyemeyiz, Ben de öyle yapıyorum, yazdığımı yarım brakıyorum, Beni bekleyen öğlen namazına ’Allah-u Ekber’ diyorum... |