Duriye KESKİN ( Portre )Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Halk Sanatçısı olan ve Burası Muştur (YEMEN TÜRKÜSÜ) Türküsünü bu gün Aslı tahrif olan Türkümüzü derleyen Rahmetli Hocam Duriye KESKİN Soyadı gibi keskin bir Osmanlı Hanım efendisiydi. O na MUŞ un Mani Dehası derler Muşta. Hocamın ölümünden sonra irticalen söylediğim bu şiirimi sonradan yazılı hale getirdim. Yüce Allahım Hocama gani gani rahmet etsin.
Aşkın bende nehası
Diyarbekir pehası Muş’un mani dehası Hocam Duriye Keskin Muş’li Keskin Nuri dir Vücut qere quri dir Dağ qapinin Suri dir Hocam Duriye Keskin Körüklü çizme fesi Ümikten çıkar sesi Diyarbekir efesi Hocam Duriye Keskin Arkadaşın Celaldır* Rengin esmer delaldır Sesin ava zelaldır Hocam Duriye Keskin Muşun çiriş köyünde Bir yetmiş beş boyunda Piçah sallar öyünde Hocam Duriye Keskin Çiriş köyde bağı var Bir gözünde ağı var Belinde piçağı var Hocam Duriye Keskin Cığaramı yakıyor Bana camdan bakıyor Bülbül gibi şakıyor Hocam Duriye Keskin Dudaktaki sözümdür Benim iki gözümdür Anam gibi özümdür Hocam Duriye Keskin Mani ile övüyor Şiir ile sövüyor Defi ile dövüyor Hocam Duriye Keskin Defi çalar geline Hıne yakar eline Kuşak bağlar beline Hocam Duriye Keskin Dıre namı diğerdir Pişirdiği siğerdir Yürek ile ciğerdir Hocam Duriye Keskin Daza bızım balamız Omuzlarda halamız Dile destan galamız Hocam Duriye Keskin Öldün gittin rahmete Meni koydun zahmete Selam söyle Ahmet’e Hocam Duriye Keskin Yaşar KANŞIRAY |