Saymadım yılları ben,saysam da ne fark eder,
Bir avuç toprak kadar ömrümdeki sahneler.

Eski çamlar hala çam, bir bardak olamadı
Maziyi yad ederken bir yardan kopamadı.

İstemem artık yağmur, sicim gibi yağmasın.
Kuruyan bu dudaklar, gözyaşıyla ıslansın.

Ne sevdalar yaşandı kim bilir bu diyarda.
Kimler insan oldular,dokundular sonsuza.

Emanet bu bedenim bir gün beni terk eder
Sonsuza dokunan ruh, kalanlardan ne bekler?

Şöyle dönüp baktım ki,yarım asır geride.
Ne ismin kalmış bende, ne sevdalar içimde.

Aşk arayan gözlerim toprağa çakıldılar
Yalnız Rabbim diyenler sonsuza dokundular.

Kalbi biraz titreyen insanlığa hükmeder
“Oku” diyen Yaradan insanımı kasteder.

Yol uzun gelmiş bize oysa zaman nedir ki
Bir kere sevmediysek silelim o maziyi.

Teni toprağa gömüp yol alırken sonsuza
Rabbim bile sormaz mı, ne bıraktın insana?

Ali Işık
Konya/05/01/2011