Nefret
sessizlik içinde kalbim
umutsuz ve çaresizim sevmeyi çok istesemde sevemem ben sevgisizim aşkı çaldılar benden unutuldu güven severken katıksızca ihanetler ruhumda yalanlar kuşattı hep acılar sarıldı gönlüme kandırıldım diye ben sevindi soysuzlar karanlıklara attılar beni sevgi budur diyerek kadehlerindeki zehiri akıttılar kalbime dondurdular aşkları ruhumu boğana dek derin karanlıklarda ben kerpetenle soktum kalbimi yerinden onların soysuz aşkları yitip gittiler ama bu çileden geriye benden kalan artık sadece nefret duyan acımasız kör bir beden |
Saygılarımla