YOKLUGUNDA OGRENDIM
Yoklugun bana cok sey ogretti birtanem.
Yanindayken hep mutlu olan ben, Gulmeyi unuttum.. Gozyasi nedir bilmeyen ben, Aglamayi ogrendim... Huznu kederi tatmamis olan ben, Aciyla dost oldum... Seninleyken ozlem nedir bilmeyen ben, Hasretinle kahr oldum... Her soruna cozum bulan ben, Sen gidince caresiz kaldim... Seni gormeden,sesini duymadan yapamayan sevgilin, Seni uzaktan gormeye bile razi, Cunku yuzune hasret kaldi... Sen yanimdayken zamanin nasil gectigini anlamazdim. Seni gorme arzusuyla gunleri daha cabuk atlatirdim. Ama simdi yoksun birtanem. Gecmiyor gunler sensiz. Yoklugun benden cok sey aldi sevgilim, Cok seyi degistirdi. Degismeyen tek bir sey var bende o da sana duydugum SONSUZ ASK <3 |
kimi zaman göz yaşlarını silen bir anne, kimi zaman ,sana bir çok şey öğreten öğretmenin işte.
Kolaymı insanın bir birine bir şeyler katmadan , bir şeyler alması?
Sevgili zor girer mahreme , ama çıkarken farkına varmadığın kattıklarını alıverir,ağacı kökünden söker gibi.
Aynen ruhun bedene zor la girip bir nefeste terketmesi gibi.
Mantıklı hiç bir açıklaması yoktur gidenin arkasında kalanın.
Ne gereği vardı dedirtir hep.
Sonsuz aşk sabit kalır demişsiniz ya, yok yok , oda gideceği zaman haberiniz olmaz emin ollun...