ECELAnsızın gelip de içimi kemiren bir şey vardı içimde Ellerimin soğukluğunu dahi hissetmezken sensiz geçen günlerde Son yaprağın düşmesiyle birlikte Tenhalar daha da ıssız oldu bu koca sandığım kavanoz dipli evrende.. Ve ben aldırmayışlarıma bir kez daha umursamadan yazdım sana belki okursun diye Günlerce... Takati kalmayan parmaklarımın son demlerinde Issız bir melodinin fısıltısını duyarcasına İnandım.. İnandım ki gitmesin son hevesim diye İnandım ki sönmesin içimi yakan ateşin diye İnandım ki son nefesimi sensiz vermeyim diye.. O an duraksadı saatler sanki yelkovan hareketi kesti kıyameti çağlarcasına Artık ne hacet ki sevgi sözcükleri artık ne gerek ki senden arta kalanlar Yumdum küçük bir çocuk misali gözlerimi korkudan Ya zaman buysa ya şimdiyse ecel vakti Açamadım gözlerimi.. Açamadım ki gözlerimi korktuğumu gördüğünü görmeyeyim diye Açamadım ki gözlerimi son nefeste seni ardımda bırakamam diye Belki korkudan belki belkiler den korktuğumdan ... Gün ağarmış zamanın tezliğinden Durdu sanılan saat yerinden fırlamış gibisine geçivermiş zaman tünelinden Korkudan açamadığım gözlerimin kuruluğunu kirpiklerimde hissederken Bir sabaha daha sensiz uyandığımla kaldım ey sevgili, sevdiğim eceL Vakti gelmiş son garın son treni Arta kalanların yok artık bir önemi Tabiri caiz dönüş yok bundan sonra gayri Ya sen gel al canımı ya da aratma yokluğunu takat yok artık mühürledim gözlerimi.. Umutları bir bir yaktım Küllerinden geriye kalmadı sonlar Sonsuzluğa gidecek uzun bir yol var artık Ya tezinden yada en geçinden hazin bir veda vakti artık.. Yumdum gözlerimi ben eceL vakit geldi bekletme gel artık tezelden .... |
yüreğinize sağlık güzel şiirinizi kutlarım saygılar