FARAZA
Aşkı yazdı mı kimse, tarifemi sığmıyor
Aşkını yazan insan aşkı neden yazmıyor Aşk mı tatil’e çıktı, âşıklar mı çileden Yoksa yok mudur kimse, o eski kabileden AŞK Âdem yaratılınca ne yoktu ki yanında Verilirdi önüne ne istese anında Cennet deriz illede, cenneti özleriz hep Âdem cennette idi değil miyiz farkında Bil cümle nimetlerin hangisine hasretti Cennette ne yoktu da o’nun canına yetti Kulluk makamındaydı, eşrefiydi mahlûkun Allah’a rağmen âdem, neden şikâyet etti Melekler hızmetinde, kusursuz hızmetciler Onundu bütün dünya, yerdeki göktekiler Oysa mutsuzdu Âdem bunca nimete rağmen Ne günah var ne sevap ne kiramen kâtiben Kaç asırdır Ya Rabbim yaşıyorum, bahusus Yarapbim kurtar beni, Yalnızlık sana mahsus Ne olursun affeyle, yakma beni narında Bana bir sırdaş yolla tam benim ayarımda. El Muciptir sıfatın dua kabul edersin Her şeye gücün yeter dilersin Halk edersin Dedi Mevla âdem’e nimetlerim sonsuzdur Ancak her ne yaratsam, Şu âdem doyumsuzdur Biliyordu yaradan, yarattığı bu kulun Hayat zannettiği şey, nefsiyle oynar oyun Meleklere bir emir verdi yüce yaradan Âdem’e bir eş yapın,ondaki kaburgadan Melekler emre uyup ve bağrını oydular Âdemden neşet eden kaburgayı buldular Şekli hikmetle veren, Mevlayı muteal’a Havva diye bir kulu yarattı ki pek ala Bağrı kesilen âdem bir acı hissinde hem Hem de bu acı ile sevimliydi tüm âlem Sana hamdü senayla bin şükür olsun Yarap Beni mesut eden şey,eder ruhumu harap İlk aşkın zuhuruydu kan gözyaşı ve sevinç Duygular doğu yordu bu acıda mündemiç Cenneti unutmuştu hatta,Hüdayı âdem Ve buna şaşırmıştı Melekût ve tüm âlem Olmak böyle bir şeydi ilk defa tattı Âdem Secde de, etmeliydi duası oldu madem Secdeye vardı âdem Rabbine bin şükürle Havva kendine sanıp, tanıştı ilk küfürle Ve Aşk bir küfür gibi düşünce aramıza Şeytan fırsat bilerek tuz bastı yaramıza Havva nadim olsa da kusur hâsıl olmuştu Aşk işte bu sırada,bizde hayat bulmuştu Her nimeti çürüten bir nimetti Aşk artık Aşk bir suç değilse de, suç diye algıladık Melekler feveranla ağlıyordu semada Bu asi kulu Allah sever bizlerden maada Aşk öyle bir hikmetin tecellisiydi ki, ahh Kulunu sevemeyen nasıl severdi, Allah Bu yüzdendir her aşkın, temelinde bin acı Sevgilide değildir asla aşkın ilacı Bu efsunlu belanın çeperinde mahkûmuz Bizim insanla değil, Hak ladır hukukumuz Her birimiz âdemiz ya Havvayız muhakkak Bizde tecelli eden ya şeytandır ya da HAK. |