BU YÜREK
Örtülü günahların ortasında mahşer yeri bu yürek
Ve tasasında kalmış bir de kimsesizlik Yarını kuşatılmış akşamların dirayetinde Keşfe hazır bir evren gibi bu yürek... Daha kaç acı çeker ve kaç yalnızlığı duyar gönlünde Sığınılacak limanlar ararken derin kuytularda Daha kaç sensizlik birikecek bu mahşer kalabalıklarda, Ve senin uzaklığında daha kaç mesafe ayıracak… Üstümde çullanmış biriken akşamların girdabı Yoksunluğun gizi ve acıdaki kıvranmışlık Sen’in kimsesizliğinde Kimsesizliğin sessizliğinde Seni çağıran sesimin sensizliğindeyim... Yok/sun Sesin yok Gülüşün yok Duruşun yok Bakışların yok Var olan sadece Yok/luk/un İhanetlerin orta yerinde biriken günahlar Şimdi durmadan büyür ve çileye dönüşür Düşündükçe kahır olur Birikir Birikir Sağır bir vuslat olur Birikir Birikir Koca bir sen olur sensizliğin orta yerinde… |
Ve tasasında kalmış bir de kimsesizlik
Yarını kuşatılmış akşamların dirayetinde
Keşfe hazır bir evren gibi bu yürek...
Derin derindi mısralar...
Saygımla şair...