Yüreğin sevdası, sevdalıya olan seslenişi, dilekleri, özlemi düşmüş dizelere...
Samimi duygularla, anlaşılır sözlerle anlatılmış yürekteki 'Sevda'...

Elbet şiir sahibi doğrusunu bilir. Şunu şöyle, böyle yap demek, şöyle yazın denmesi kimsenin hakkı haddi değildir. Benim de değil. Lakin şiir sahibinden çıktıktan sonra okuyucunundur diyedir diye düşünüyorum.
Bu sebeple; Darılıp/kırılmayacağınız ümidi ile 'Şiir'inizin ruhumda düşündürdüklerini bir 'okuyucu' gözüyle paylaşmak isterim. İzninizle...


İlk dize:
Gün gelir izinsiz çekip gider sevdiğin.
Bir veda busesi koymayı esirgedin.
Zaman hatası yapılmış sanki. Sevdiğim denilmiyor. Genel bir bakış açısıyla, çekip gider sevdiğin deniliyor. Ama bakılıyor hemen altına esirgedin denilip, şair kendine dönüyor.
Gün gelir izinsiz çekip gider sevdiğin
Bir vedası busesi koymayı esirgeyip şeklinde olsa sanki daha uygun ya da hoşmuş.

Dördüncü dize:
Yanımdayken ayırmazdın bir Dakka , onu,
Biliyorum bekler o da senin yolunu,
denilmiş. Satır sonundaki; onu sözü sanki havada kalmış? Dakka değil dakika denilmesi uygun olurmuş.

Zaman geçer alışırsın sende, yokluğa,
İçinde saklıdır onun kokusu hala

Bir rüzgar esmesi yeter hatırlamaya,
Alır götürür seni onla olan zamana.

Açacak kollarını seninle vuslata,
Hasretin, bittiği an olacak onun da,

Onun, onla, onun da çok sık kullanılmış geldi g/özüme. Her satırda tekrarlanması sanki fazlalık gibi geliyor okurken. Kavram karmaşasına sebep olacak bir söz değil, azaltılsa da anlaşılırmış diye düşündüm ve düşündüklerimi paylaştım sadece...

Daim olsun yüreğiniz/kaleminiz.
Saygımla...

Açacak kollarını seninle vuslata,
Hasretin, bittiği an olacak onun da,

Dilerim mevlamdan orda ayırmaz bizi
Cennet köşklerinde ağırla rabbim bizi.


amin diyorum birgün herkesin
gideceği yer dualarım rabbime hep sevdiklerimizle cennette olalım
saygılar güzel dizeleri yazan kaleme