şiirsel sevişmeler
diline
dolanan şiiri yere tükürdü adam.. _bu kadar aydınlıkken geceler ve güneş artıyor iken günlerimden neden neden... ’kimse’ beni görmüyor..._ sayıklamalarının yüzünü kapadı elleriyle.. bu eller eli miydi gerçekten. turuncu bir rüzgardan mı çalmıştı bir haziran gecesinde.. yüreğinin ucundakinden önce, düşebilirdi tekrar şiire düşündü... şimdi.. yüreği şiirde kalmışlara dönebilir miydi.. vakit bu kadar geçken ve bütün tavuklar dünyayı darı tarlası sanırken bunu yapabilir miydi... şiirdeki yüreğe dönmedi adam.. ve ilk kez bir dala tutunmadan bıraktı ellerini.. 27/12/2010 ödemiş |
saygılarımla