Kimsesiz bir âlemin kucağındayım,
Günahkâr bir yosmanın koynunda saklı,
Senin için sakladığım çığlıklarım.
Ve kimsesiz bir kadın öpüyor dudaklarımı,
Sevda yoksunu bir ihanet üşütüyor beni,
Telaşında kaybolurken aşklar hayatın,
Çölde su gibi arıyorum seni,
Yağmurda temizleniyor günahlarım,
Sensizliğin ortasında kalan siluetimi,
Sigaramın dumanıyla paylaşıyorum.
Ellerim hüzün kokuyor birden,
Sensizliğime sessizliğimle ağlıyorum.



Beklenen yollardan gelmedin sen,
Saatler hiçbir zaman vuslatı göstermedi,
Hiçbir kadında bulamadım seni,
Hele o soğuk yataklarda yoktu kokun,
Üstümde tepinirken kızıl saçlı kadın,
Sen her çığlığında uzaklaşıyordun.
Duvarlara siniyordu gölgen,
Gözlerinin karasında ihanet izleri,
Seni sen diye seviyordum ben.



Sonra o uzun hastane günleri,
Soğuk işlerken ruhumun hücresine,
Kürklere sarılmış bir kadın sarılıyordu,
Beni basıyordu ak göğsüne,
Ben kana kana sensizliği içiyordum.
Dudaklarımda uç veren bir baharın izi,
Yokluğunda yine sana filizleniyordum.
Sen ruhunu haraç mezat satarken şiirlere,
Seni yazıyordum sensizliğe inat yazıyordum.
Gerçekte kaç kere aldattım seni bilmem ama
Bildiğim tek şey vardı bu hayat içinde,
Ruhum sadece sana sadıktı.
Gözlerimin önünde canlar yitiyordu,
Ölülerle yaşanmazdı.
Aşk toprağa karışırken,
Gözyaşlarıyla sulanmazdı.