AY BANA GÜLÜMSEDİ ANNE
Ben camın kenarındayken,
Gözleri yaşlı ağlarken, Yüreğim acılarla doluyken Ay bana gülümsedi anne. Ayaz mı ayaz soğuk havada Yıldızlarla dertleşirken, Gökyüzünde benliğimi ararken, Ay bana gülümsedi anne. Açık penceremden içeri gelen, Tenime dokunup beni üşüten Rüzgârın serinliğini hissederken, Ay bana gülümsedi anne. Ağustos böceği kulağımı çınlatırken, Sandalyemin gıcırtısı duyulurken, “Oğlum” deyip sıçradığımda Ay’ın bana gülümsediğini gördüm anne. 17.11.2006 / Lefkoşa ( Yeni Meşaleciler Dergisi’nde yayınlanmıştır.) |