Oyalanma gafletle hayat çok mu çok kısa
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir
Değiştiremezsin hiç, değişemez bu yasa
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir

Son urbayı giyerken dünya sana ters döner
İçinde yaşattığın arzular bir bir söner
Kalbine cehennemin ateşi tek tek iner
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir

Zebaniler hızlıca kızarttırır taşları
Aksa da çoğalarak, dinlemezler yaşları
Sorarlar teker teker, hem yazı hem kışları
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir

O gün kalbin konuşur, sükût eder dillerin
Senden uzaklaşırlar, sana gelmez güllerin
Örmez seni sevdâyla, katran döker ellerin
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir

Makberin kafesinde yalnızlığı biçersin
Işıklar yâren olmaz, karanlığı seçersin
Ardından gelse âlem, mahzun mahzun göçersin
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir

Aklın yanında olmaz, olur sana uzakta
Zemherilerde bile yanarsın kor sıcakta
Elinde eyvah tüter, zifir doğar kucakta
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir

Pervâne kendine gel, çağırma hüsranları
Titreyen dudağında yok etme dermanları
Nehirlerde dolaşma, hadi yığ ummanları
Bir gün solmaz sandığın, çiçekler soluverir