KIYAMETE KADAR
Dürüst ve mertçe sevmeyi öğrendim, çünkü kimseden bir beklentim yoktu
Yüreğimde gizledim bir çok sevgiyi, Yanlış anlaşılmaktan korktuğum için Sen annem, babam, bacım, yarım ekmeğim aşım suyum oldun Sen ki benimle gülen, dertlerime ağlayan sırlarımı saklayan Sevgisi ve şefkatıyle beni gözleyen kuruyan Canıma can katan helalim namusum şerefim oldun,,, Sevdim seni, hemde çok sevdim hiç bir karşılık beklemeden Ama şunu bil ki, kıyamete kadar sözüm var seni sevmeye Yıkılmadan enkaza dönmeden ayakta kalmayı öğrendim Fırtınalar kopsa da yüreğimde yine sustum hiç feryat etmedim Öksüzlüğü. yalnız kalmayı, terk edilmişliği öğrendim O kadar çok şey öğrendim ki, bir kat daha seni sevmeyi öğrendim.... Bir anne yavrusunu nasıl seviyorsa bende seni öyle sevdim Geceleri yorganım yastığım, üşüyen bedenime ateş oldun Odamın nemli duvarlarında hayalinle süslerim, tesellim olur her gece Ben sensiz yaşamayı öğrendim ama sensiz ölmeyi öğrenemedim,, !!!!! Haydi gözlerim dal artık uykuya, unutayım onu yeter ALLAHA aşkına...... Frt Ylmz ŞAİR DİLHARAP 24. 12. 2010 |
Ama şunu bil ki, kıyamete kadar sözüm var seni sevmeye
ne güzel anlatmışsınız şiirinizde* Sevmeyi*anne sevgisinin yüceliğini........yüreginize saglık.....