Kaybetmeyi Düşündüren
Tutalım bu sevdayı
İndirelim o gökteki ay’ı Yazılsın alnımıza Parlayan harflerle sen ve ben Çekilmesin artık Uzaktan bakmalarla dermansız çileler Sineye atılsın Birazda onlar tatsın imrenmişlerse madem Zorda kaldı yürek Zamana yenildi ömürlük tutulan matem... Bir yüzüğüm var sade Şu anlaşılması güç hayatta değerli kıldığım Kaybetmeyi dahi göze alamadığım İnce parmaklarıyla okşuyor onu birisi, Çevirip duruyor onu, şımarık çocuk misali Ben dönüyorum, ben ölüyorum o bilmiyor Damla damla eriyorum içten içe, Eli elime deydikçe... Bir de o var bu günlerde işte içimde Bilmiyorum nerden geldi niye geldiyse Geldi işte birden bire, Geldi işte ne hikmetse... Tek farkı kaybetmeyi düşündüren Kahreden acımasız gidişlerle... |