Adını bilmediğim:
"Sokakların"dan geçiyorum...
Yürüdükçe o sokaklarda,
Kendimden geçiyorum...

Işıkların bekçi olduğu,
Aşıkların yok olduğu,
Kör kütük düşüncelere daldığım,
"Sokakların"dan geçiyorum...
Bir an unutur gibi oluyorum,
Anılarımızı fark ettiğimde,
Bir başka oluyorum...


Bir şey gelse başıma:
Bakmaz sokaklar yaşıma.
Çünkü ben yokum aslında;
Yokum ben o sokaklarında...

Az çok hatırlar gibiyim,
Sokağındaki silüetimi.
Gölgelerin sinsi fısıldamalarını,
Kurguladığım boş anılarımı...

Şimdi yürüyorum o sokaklarda;
Önümde fırtına öncesi sessizlik.
Boşluklar çığlık atıyor artık!
İsyan ediyor kanım yavaş yavaş!
Bir an bayılır gibi oluyor düşüncelerim,
Sonra kendime dönüyorum zamanla.
İşte ben o zaman kayboluyorum,
O zaman söyleniyorum sokaklarda...

O sokağın değil miydi daha demin?
Değil miydi beni yok eden?
Ben emin, o emin, herkes emin!
Sokaklar alır benden beni...