Bir Taam ki Leşten Beter Yenilen!""Mânanın künhüne vâkıf olmayan, Yazar da ne yazar, söze bakmalı? İmân ummânından, nâsip almayan; Kurduğu cümlede, öze bakmalı!"" Depreştirme, sık dişinle Yılan’ı, "Şah katından ırak eder" bileni! Sözün dilden, fütûrsuzca geleni; Kırk boğumdan, geçe geçe çıkmalı! Helâk eyler, kibirlice edâlar, Bir söz ile yakîn bulur cüdâlar! Öne geçer, Sultânlardan gedâlar; Sâdakatle, nefs otağın yıkmalı! İdrâk eden, dil zehirli bir okmuş, Önü, sonu; Bir varmışla, bir yokmuş! Olmak güzel, bu kavgadan Şîr çıkmış; Âczle durup, çok "Lâ havle" çekmeli! Şekillerden, şekillere sokuyor, Sonra geçip, karşımızdan bakıyor, Biz uydukça, kınasını yakıyor; Lâin Şeytân, plânını yıkmalı! Anlamalı, söz nereye gidiyor, Zâhiri ne, ya bâtını ne diyor? Lebden çıkan, söz insanı güdüyor; Ârif olup, hançere de yakmalı! Ey yârenler! Desinlere denilen, Bir taam ki, leşten beter yenilen! Ozan İlo’m, yanda olur sunulan; Dil dediğin, şeker, lokum dökmeli! 21.12.2010/07.30 İlhami ERDOĞAN (Ozan İlo) |