Ey, yeşil vadi,

Bu gün sana, ta tepelerden ta ! zirvelerinden baktım,
Üzerinde sis yok, bulut yok bu ne muhteşem bir görüntü,
Esen yelinde, serinledim dinlendim yattım,
Tam karşımda sendin,sessiz ıssız ve yoktu gürültü.

Ey, yeşil vadi,

Bu gün sana, belki son kez bakışım,
Belki tependeki, o ardıç gölgesinde son kez yatışım,
Er gelmesin, üzerine, o sisli boz bulutların,
Doyuncaya kadar bakayım sana, ey vadi.

Ey, yeşil vadi,

Bilirim akşama yakın, sisler yine kaplar üzerini,
Görünmez olur, yine o güzel yeşil ormanların,
Menfaat düşkünü insanlar çizer, ormanlarının kaderini,
Bir yangında, bir baltada yok olur belki o ağaçların.

Ey, yeşil vadi,

Dolanır gelir bana içinden, kıvrım,kıvrım tozlu yolar,
Ormanların yanarsa, işte o zaman içim sızlar,
Yağmur yağsa da yıkanıp suya doysan, olmasa üstünde tozlar,
Kurumaya başlamış, yol boylarındaki bitkilerin.

Ey, yeşil vadi,

En tependeki tepede, bir ardıç ağacının gölgesindeyim,
Üzerimde salkım, salkım sarkmış ibreli dalları,
Ben uzandığım bu gölgede, o yeşilliğinin düşündeyim,
Gözlerimde iki tarafı orman, ortasında ise çağlar dere suları.

Ey, yeşil vadi,

Üzerinde bulut olmadan, bu gün baktım ya sana,
Gam yemem, bu bakış son kez de olsa,
İçime oksijenler doldurdum soluyup, teperinden kana,kana,
Keşke güzelliğin hep böyle kalsa, ey yeşil vadi.

a.yüksel şanlı er