Bir çocuk...
Bir çocuk...
Aylardan şubatmış anne Evimizin damı akarmış anne Komşu seni çağırmış anne Doğduğumdada yurtsuzmuşum anne Çok çelimsizmişim anne Yaşamaz ölürmüşüm anne Nasıl güngörürmüşüm anne Adımı Güngör ondanmı koydun anne Sırtında götürürmüşsün tarlaya anne Gerek görmezmişsin sormaya anne Mucize bu çocuktan adam olmaya anne ALLAH kadir değilmi yaşatmaya anne Gelmişim dört beş yaşına anne Yürüyemiyormuşum tekbaşına anne Ben olmuşum son şansına anne Ne yapayım çıkmışım karşına anne Ben çocuktum anne, ben çoccuk Bende böylemi geçti çocukluk Sen vardın kucağına sokulurduk Şimdi sensiz ne yapayım anne Güngör Celep |
Muhabbetlerimle..