Emellerim
Yoğun tempo koşturmam
Sürpriz bir ihanetle
Sarsıldı

Halbuki
Ne ilk hançerdir bu
Sırtımdan yediğim
Nede ilk direnişim
Beni yıkabilecek bir darbeye

Kendine yetiyor insan
Kendi kendine
İhtiyaç yok
Direnç dilenmeye
Kaldı ki
Hançer yemişse
Daha önce
Kutsal davada
Aynı insan
Vız gelir

Dünya değmez
Bu çizgiyi çok da zorlamayı
Hele ki
İki ucu da bu tarafta kalıyorsa
Ama
İnsan yok sayamıyor duygularını...

Zaman, kutsal merhem
Tek çare
Nasıl sardıysa önce
Onulmaz yaralarımı
Yinede
İnsan yok sayamıyor duygularını

Bu
Ne ilk sürpriz hançer
Ne ilk dünyanın dar gelişi
Gönlümün genişliğine rağmen

Şükür
Yaratana şükür
Yaratıp akıl verene
Yaratıp yürek verene
Yaratıp bilek verene
Şükür
Dağların çekemediği yüke
Dizlerime direnç verene

Ne ilk sığınışım O’na
Ne ilk genişliğe çıkarması beni
Bütün darlığıma rağmen