ÇOCUKSU YILLARIMHayatla çarpışarak büyür çocuksu sevincim her ayrılığın ardından yaşanan ölçüsüz telaş yalanlar üzerine ekilen sevgi tomurcukları nihayetinde... gözlerden dinmek bilmeyen yaşlar yokluğunla konuştum, sohbet ilerledi bir hayli seni konuştuk oradan buradan ben masa başında sensiz, sen ise ayakta bedende duran büyük yangın gece sabaha perde açıp gün ağarınca, yok olacak hayali varlığın bir anda telaşlar içinde savrularak üstümüze yürüyen hayatla darbe yapa yapa yeni düzen ve işleyen çarklar yaralar derinleşiyor nereye atsak adım ağır ağır toprak keser oldu verimini, hayatla küs anlaşılan büyülük yalnızlık kaplıyor bedenimi doyasıya sarılsam sana, omuzlarında ağlasam aşk badesini yudumlasak birlikte hiç susmazdı adına ömür verdiğim kağıt kalemse tükenmez sen adına satırlara yazıldıkça kendini yenileyen kirpiklerim istemezdi kapanmak gözlerinde bir daha bir beni bulurdum duymadın,duyamadın sen adına attığım sessiz çığlıklarımı hayatla çarpışarak büyür insan ne kadar alevlenebilirse yangın o kadar büyür yaşam Çöllere uğrasa da deli gönlüm ,takadım kalmasa da yollarıma engel konulsa bir tek seni sevdim bir gün geleceğim... Gözlerin nehir kirpiklerin köprü olsa, ben üzerinden geçerken ipler kopsa ve düştüğüm yer dudakların olsa. YAZAN:KADER OYUNCUSU 03/05/2010 İZMİR |
sen adına satırlara yazıldıkça kendini yenileyen
...................................
hayatla çarpışarak büyür insan
ne kadar alevlenebilirse yangın
o kadar büyür yaşam
Aradaki bir bölümü ve son kısmı aldm.Bilirsin şiirin finali şiiri toplayıp yere bastırı.Burada da böyl olmuş.Ara bölüm ise kalemin tükenmemesi hep kendini yenilemesi benzetmen hoşuma gitti.Kutluyorum seni.