Standart hayat
Sen ki canlandırırsın hayatı gözlerinde,
gözlerin kör olur; Duymak istersin, koklamak; duymak istediğin kadar sessiz ortalık. Duvarlar sağır, etten vücutlar zehir zemberek; konuşmaya çalış ki; kekemesin. Şehrin ayak altı mesken suratları yerli yerinde ama. Güneş ay bulut hepsi yerli yerinde, her şey, her olağan; bakarsın iz yok seninle ilgili hiçbir yerde. Gör ki saymakla geçirdiğin bu müzmin hayatın kimlerin elinde paralanmış, kimlerin elinde parçalanmaktadır? Bulaşıcı; bir türlü başından silkip atamadığın bu hayatın standart bir yaşamdır aslında. |