Karanlýðýn içinde, ýþýktýr öðretmenim.
Uygarlýk sofrasýnda, kaþýktýr öðretmenim.
Makam, mevki, þan, þöhret avutmaz dünyasýný,
Biz küçük çocuklara aþýktýr öðretmenim.

Bayraðýma, vatana can vermeyi öðreten,
Atamýn emaneti ülkümüzü gösteren,
Ülkemizin bekçisi nesiller yetiþtiren,
Aziz milletiyle barýþýktýr öðretmenim.

Geçmiþten geleceðe köprüdür öðretmenim.
Þuheda bahçesinin gülüdür öðretmenim.
Çekilip bir kuytuya, için için aðlasam,
Gözüm yaþýný siler, güldürür öðretmenim.

Umutlar bitti derken, kalplere tohum saçar.
Kara kýþýn ardýndan, gün gelir çiçek açar.
Öðrenciler kelebek, kozalarýndan uçar.
Cehalet savaþýný sürdürür öðretmenim.

Zulme karþý bent olur, durdurur öðretmenim.
Kalbimize sevdayý doldurur öðretmenim.
Þu karanlýk dünyada kaybedince yolumu,
Gelir tutar elimden buldurur öðretmenim.

Gönüller farklý, gözler farklý, hepsi rengarenk.
Hepsi koca bir alem, hepsi dünyalara denk.
Farklýlýklar içinde ne muhteþem bir ahenk.
Nice hamý baðýnda oldurur öðretmenim.



Mehmet BULUT